SEYFETTİN MEKIRDAN DEĞİL ÖRÜKTEN KORKTU

ABONE OL

News

Korkuyu daha önce de yazmıştım. Biraz daha detaya girmek istedim.  Korkulan şeylerden gözle görülür elle tutulur olanlar vardır. Düşmandan korkuyorsan düşmanını tanımalısın. Tedbir almalısın, korunmalısın. Gücün yettiği kadar korunmaya çalışmalısın.  Hakkından gelir onu yok edersin. Acımasız olan düşmana karşı daha acımasız olursun. İşini bitirir kurtulursun.

Yangın, sel, yıldırım buna benzer doğa olayları da vardır.

Bazı korkuları da insanlar kendi yaratır. Sonrada onlardan korkarlar. Bunlar görülmez ve dokunulmazdır. Gerçek değildir. İlk çağlarda insanların, kendi yaptıkları putlara tapınması gibi bir şeydir.

Bunlara cin,  şeytan, al karısı gibi adlar vermişlerdir. Büyükler küçüklere uzun uzun anlatarak heyecan yaratmışlar, sonra da anlatılanlardan çocuklar korktuğu gibi, büyüklerden de korkanlar olmuştur.

Hele bunlardan Mekır denilen bir sözde yaratık vardır ki, çok tehlikeli olduğuna inanmıştır hurefacılar. Kırsal kesimde ünlü olmuş bu korkutucu, kentlerde pek bilinmemiş.

Karşıt olarak bir şey anlatan büyükleri olmadığı için,  yetişkin olana kadar bu korkuları içinde büyüterek taşıdı Seyfettin.

Bir gün at arabasıyla tarlaya gitti Yolunun üstünde bir çay vardı. Giderken ve gelirken sudan geçecektir.   Mekır insanı takip eder, nerede nasıl öldüreceği belli olmaz. Gittiği yönde akarsu varsa mekır asla sudan geçmez/ geçemez. Peşinden ayrılır insanın.

Seyfettin tarlaya varınca atı arabadan çözdü. Çayırlığa örükledi. Yulara bağladığı urganın ucunu yere çaktığı kazığa bağladı. (buna örüklemek denir). Binek hayvanlarına uygulanan bir otlatma sistemidir. Kaçamaz zararlı olacak bölgeye ulaşamaz.

Seyfettin, akşam tarladan dönmekte biraz geç kaldı. Her taraf karanlık oldu. Her geçen sürede mekır da kafasında büyüyordu.

Atı arabaya koştu. Örük ipini de arabanın içine koydu. Bindi sürdü. 

Geriye baktığında Seyfettin, arkasından gelen bir şey gördü. Hayvan değildi. Canlıda değildi. Yürümüyor, sürükleniyordu. Korku, içinde büyüdükçe büyüdü.

Araba sudan geçti. Bildiğine göre eğer mekır’  olsaydı,  burada kalması gerekirdi. Kalmadı peşinden geliyordu. Oturduğu yerde bayıldı Seyfettin.

At evin kapısına kadar gitti. Ev halkı korkuyla dışarı döküldü. Öldü sandılar. Bayılmıştı. Ne olduğunu soranlara eliyle arka tarafı gösterdi. Hepsi birden merakla baktılar. Urganın ucunda bağlı olan kazık, arabadan düşmüş sürünerek eve kadar gelmişti.

Seyfettin’in korktuğu mekır sandığı örüğün kazığıymış. Seyfettin, küçük yaşta aldığı bu bilgilerin ne kadar yanlış şeyler olduğunu anladı. Ondan sonrada daha inanmadı. Geriden gelen çocuklarına ve torunlarına da bu tür safsataları anlatmadı.

Şimdi artık Mekır, gibi sahte korkutucuların yerini gerçek korkunç öldürücü olan virüsler aldı.

İşte o zamanlar mekır dan korkanlar, bugün koronadan korkmuyorlar. 05 – 04 -2020