YALNIZLIK ZENGİNLİKTİR

ABONE OL

News

Sevgili dostum,

Çok kişi çevresinde çok dost olmasını zenginlik zanneder. Özellikle maddi açıdan varlıklı olanlar ve mevki makam sahipleri. “Bana saygı duyuyorlar” zannederler. Halbuki saygı paraya ve makama olan saygıdır çoğu zaman. Ben ise gerçek zenginliği yalnızlıkta bulurum. Bu yazıyı bile yalnızlıkta yazarım. Kalemim bana saygı duyar. Yalnızken egomuz olmadığından bende mutlu olurum. Zengin hissederim kendimi. Ama ne söylediğini bilmeyen bir insanla iletişim içine girersek o zaman huzurumuz kaçar ve oradan yalnızlığa kaçar ve Yaradana  sığınırsın sende benim gibi.

    Sevgili dostum,

    Tam işine vermiş kendini ve “gençlere nasıl faydalı olurum” diye düşünürken densiz ve tembel adamın bir gelir sana “ ne zaman emekli olacaksın? “ der. “ Sen benden kıdemlisin, sen emekli olarak bana örnek ol” dersen hemen kızarlar. Ama onlardan uzak da kalamazsın. Çünkü aynı iş yerindesindir. İşte bu durum insanı yorar. Çünkü boş ve  ne konuşacağını bilmemek ağır yüktür ve  muhatap olduğun zaman  o boş ve negatif  yük sana geçer ve  yorulursun. Bu yüzden yalnızlık insanın pozitif olmasını ve güzel düşünmesini ve  bu da hafiflemesini ve  yorulmamasını sağlar. Ben böyle algılar, uygular ve mutlu olurum. Sen de böylesin zaten.

      Sevgili dostum,

      İşte bu yüzden de  muhatap olacağımız insanları  özenle seçmek ve  iletişimi de kısa tutmak zorunlu değilse de insanlarla iletişim kurmamak bana  mutluluk ve zenginlik verir. Çok insan bunu kibirlilik olarak algılasa da  aslında  ruhsal zağlığımız ve  zenginliğimiz için bu gerekli.

      Sevgili dostum,

      Her zaman söylediğim gibi çalışmayı seven, yazıları, söylemleri ve tavırları ile gençlere ilham veren ve örnek olan insana şakadan da olsa  “ ne zaman emekli olacaksın” demek hakarettir. Bunu  söyleyenin  boş  insan olduğunu gösterir. Aklı başında insan sevdiği arkadaşına   sevmediği şaka ve söylemlerde bulunmaz çünkü. Ben sana hiç sevmediğin bir  söz söyledim mi bilerek mesela?

       Sevgili dostum,

        İşte  bu gibi boş konuşmalardan kaçarak yalnız kalarak  zenginliğimi herkese haykırıyorum ama anlayan kim?  Sağlıklı olmak, bilgili olmak,  başkalarına söz ve eylemlerimizle zarar vermemek de en büyük zenginlik değil mi sence? Ama anlamayana ne diyeceğiz?

      Sevgili dostum,

       Bazen boş konuşmalara  zorunlu olarak bizde dalıyoruz. Hemen içimiz sıkılıp oradan uzaklaşmak geliyor. Bazen en sevdiğimiz insanlarla  bile gereğinden fazla   mesela bir çay içiminden çok kalırsam sıkılıyorum. Karşımdaki insan benden  öğrenemiyorsa  bir şeyler ve  öylesine  konuşuyorsa   onların yanında  kendimi fakir hissediyorum çünkü.

    Sevgili dostum,

   Ailemizin olması ve   bizleri sevmesi  de en büyük zenginliklerimizden. Bazen  aile fertlerimiz de  böyle boş şeyler sorarsa bizlere düşende dışarı çıkarak hava almak  ırmak kenarında  tur atmak oluyor. En güzeli de bu değil mi?