Rüzgar basar bir gün baharımızı
Apansız dökülür yapraklarımız
Yarıda kalır tüm umutlarımız
Kırılır kollarımız kanatlarımız…
Eğreti bir daldayız her birimiz
Düşmeyi bekleyen yaprak misali
Bugün çocukluk arkadaşımız Ali
Kim bilir yarın sırada hangimiz
Handa birer misafiriz hepimiz
Herkesin bir vakti saati var belli…
Ömür bir ikindi gölgeliğiydi
Gün ağardıkça, gölge de karardı
Vakit tamam veda vaktidir şimdi…
Kim, ne zaman, genç miydi?
Ne fark eder, kimin nesi, nereli,
Hepimizin gideceği yer belli
Elden ne gelir acı bir teselli…
Budur işte fani mevcudatın visali
Buralara ait değiliz dostlar; besbelli.